رایج ترین سیلیکون املوشن روغن های سیلیکونی، ترکیبات پلی سیلوکسان خطی هستند که در زنجیره های مارپیچی قرار گرفته اند که به راحتی روی یکدیگر می لغزند. روغن سیلیکون پایداری حرارتی بسیار خوبی در دماهای شدید دارد و به صورت قابل جابجایی و سیال موجود است. پلی دی متیل سیلوکسان پلیمر ارگانوسیلیکون اولیه است، اما گروه های آلی دیگر (فنیل، وینیل، اپوکسید یا آمینو) را می توان به پلیمر سیلوکسان اضافه کرد که در برخی موارد می تواند خواص یا واکنش پذیری خاصی را ایجاد کند.
ساختار تکرار شونده روغن سیلیکون و سایر پلیمرهای سیلوکسان از اتم های سیلیکون و اکسیژن متناوب تشکیل شده است. روغن سیلیکون از زنجیره های تکرار شونده خطی سیلیکون و اکسیژن تشکیل شده است که هر اتم سیلیکون دارای دو جانشین مبتنی بر کربن است که معمولاً گروه های متیل هستند. روغن های سیلیکون می توانند سیلیکون املوشن درجه خاصی از پلیمریزاسیون داشته باشند، به عبارت دیگر، میانگین تعداد تکرار گروه های سیلوکسان در زنجیره پلیمر از چند واحد تا هزاران واحد متغیر است.
جایگزینی بخش کوچکی از گروه‌های متیل با گروه‌های فنیل یا آمینو می‌تواند نحوه تعامل پلیمر سیلوکسان با مواد دیگر را تغییر دهد. افزودن گروه‌های آلی فعال به پلیمرهای سیلوکسان همچنین ترکیب پلیمرهای سیلوکسان را در انواع مختلف پلیمرهای آلی امکان‌پذیر می‌سازد که می‌تواند سلیکون املوشن برخی از خواص منحصر به فرد را در مقایسه با پلیمرهای آلی استاندارد ارائه دهد.
ویسکوزیته روغن های سیلیکونی از 0.65 تا 2000000 cs متغیر است و در محدوده دمایی وسیعی ثابت می ماند. با توجه به خواص ویژه پیوندهای شیمیایی بین سیلیکون و اکسیژن در زنجیره پلیمری، پلیمرهای ارگانوسیلیک نیز پایداری حرارتی قابل توجهی (تا 250 درجه سانتیگراد) در مقایسه با برخی از پلیمرهای آلی از خود نشان می دهند. در مقایسه با پلیمرها به راحتی پخش می شوند و تراکم پذیری بالایی دارند.